Löööööng færsla og dagur 41

Vaknaði í morgun með vítisverki í litlu liðunum. Hendurnar verða alltaf sérstaklega slæmar. Í svefnrofunum reyndi ég að útiloka tilfinningu frá úlnliðum og fram úr, um leið og ég taldi í mig kjark til að láta undan þessum bröltandi börnum og staulast fram. Um leið fór hugurinn á fullt að leita að ástæðu. Af hverju svona slæmt núna? Hvað hefur breyst?

Svona var þetta nefnilega alltaf. Hvern morgun staulaðist ég fram á baðherbergi með hendurnar krepptar og lét renna í vaskinn jafn heitt vatn og ég gat þolað. Eftir nokkrar mínútur ofan í fóru hendurnar að linast og þá gat ég farið að nota þær, t.d. til að staulast í sturtu og lina restina af kroppnum. Svona var gaman að vera á þrítugsaldri.

Eins og endranær var hefðbundna heilbrigðiskerfið ekki að gera sérstaklega góða hluti fyrir mig. En á endanum rataði ég til yndislegs hómópata sem upplýsti mig um gagnsemi Omega olía. Smátt og smátt lærðist mér að með frekar heilnæmu fæði, mikið til lífrænu, litlum sykri / hveiti og miklum Omega olíum má halda verkjunum að nokkru leyti í skefjum. Olíurnar hafa alltaf verið crucial.

Eftir að ég byrjaði á GAPS hefur ástandið almennt verið skárra. Svolítið skrítið samt. Fyrstu mánuðina var ég oft með undarlegan seiðing í litlu liðunum og fram í fingurgóma, svona smá-hlýju, samt ekki... frekar skrítið. Ég hef áfram stólað mjög mikið á góðar Omega-olíur.

Þess vegna kveið ég svolítið fyrir innganginum. Ég hugsaði; hvað verður um mig án hækjanna minna (Omega 3-6-9)? Sá fyrir mér vítiskvalir hvern morgun. Eftir nokkra daga, svona þegar versta die offið var afstaðið man ég samt til að hafa sérstaklega beint sjónum að höndunum á mér á morgnanna þegar ég vaknaði og það kom mér skemmtilega á óvart að þær voru vel nothæfar. Pældi svo ekki meira í því og hef ekki pælt í því síðan. Það er auðvelt að hugsa ekki um það sem ekki er til staðar.

Nema hvað... þar til í morgun. Vá, hvað þetta er fáránlega vont. Þetta kom alveg af fullu blasti, engin linkind. Fór beint undir heita bunu með hendurnar og svo í langa og heita sturtu. Varð starfhæf á ný, en samt illt.

Það sem helst liggur undir grun sem orsök nú eru lummurnar. Ég veit ekki nóg til að geta dregið vísindalega ályktun hér, en ég skal deila því sem ég er að hugsa. Ég hef lesið um það, á GAPS, að sumir, sem eru „langt leiddir“ geti aldrei borðað „bakaðar vörur“, svo lengi sem þeir lifa. Ég man hve mér rann kalt vatn á milli skinns og hörunds þegar ég las þetta fyrst. Þetta fór beint í afneitunarhólfið í heilanum. En svo er ég búin að lesa þetta of oft síðan til að geta látið sem ég hafi aldrei heyrt af þessum möguleika. Sumir hafa þó skrifað að þetta ástand vari bara lengi, en ekki endilega ævilangt. Þau segja að maður / kona eigi að halda sig frá bökuðum vörum í bataferlinu ef maður / kona verður var / vör við einkenni. Í vetur, þegar við vorum á fullu GAPS-fæði, var ég alveg búin að ná því að bakaðar vörur, brauðið og kökurnar, voru ekki að gera góða hluti fyrir mig. Það var því almennt ekki hluti af minni daglegu fæðu og ég saknaði þess ekkert óbærilega. Nú er ég búin að prófa lummur þrisvar, á þessu inngangsfæði. Í öll skiptin hef ég, eftir u.þ.b. 30 mínútur frá neyslu, fengið óbærilega sára magakrampa. Frekar óæskilegt form á hægðum í kjölfarið. Í gær borðaði ég heilar 3, sem er ekki alveg samkvæmt bókinni (það á að byrja hægt) og því er kannski ekki svo skrítið að álykta að lummurnar beri ábyrgð á liðverkjunum í morgun. Punkta þetta allavega hjá mér, held mig frá bökunarvörum á næstunni, skvetti í mig hörfræolíu og sé hvernig fram horfir.

Get heldur ekki litið fram hjá gulrótarsafanum sem einnig kom nýr inn í fæðið í gær. Hann hefur jú þá þekktu virkni að vera afeitrandi. Þetta gætu verið die off verkir í liðunum. Hver veit.

Og þá að pælingum um dóttur mína. Ég er að velta fyrir mér skapinu. Í gær var í henni þessi leiðinlegi óróleiki sem slær mann alltaf út af laginu. Líka mikil neikvæðni og hreinlega bara fýla. Samt segist hún fíla Noreg og vill ólm flytja hingað. Þolir ekki systur sína og er með hundshaus yfir öllu. Mjög þreytandi og reynir á mitt skap líka.

Óróleikinn var sem betur fer ekki til staðar í dag, en fýlan var viðvarandi framan af degi. Sem betur fer náði hún að hrista hana af sér um það leyti sem við fórum á útstáelsi. Nema hvað; ég vildi bara segja að ég velti því fyrir mér hvort egg, gulrótarsafi, Omega-olían eða annað nýlegt í fæðunni geti valdið þessu.

Ég þarf að fara að drífa mig í annað, þannig að ég fer að reyna að ljúka þessari löngu færslu. Nýjung dagsins í dag fyrir dóttur mína var linsoðið egg. Hún er búin að fá eggjarauðu út í kjötsoð og egg í lummu, en nú linsoðið. Bara eitt samt.

Engar hægðir í dag, en vonandi koma þær sjálfkrafa á morgun. Exemið er orðið mjög slæmt, svona nokkurn veginn að ná því sem það var verst þarna um daginn. Hún fúlsar við venjulegu kremi, finnst það bara gagnslaust - plat. Held að við prófum stera aftur á morgun, þar til við komumst heim.

Matseðillinn

Morgunmatur: Nautahakkskássurest + linsoðið egg fyrir barnið

Hádegismatur: Kjúklingaleggir og soðið grænmeti

Síðdegisnesti: Kjötbollur (frá því í fyrradag) og lummur (frá því í gær)

Kvöldmatur: „Steikt“ kjöthakk (á pönnu) með soðnum gulrótum, papriku og kúrbít. Lárperumauk með.

Kjötsoð: Kjúklingabeinasoð

Ekkert bað, bara sturta í morgun.